Spanje is zon, zee en strand, dat weet iedereen. Maar wat niet iedereen weet is dat Spanje ook een geweldige bestemming is om actief bezig te zijn. Precies de bestemming die we deze zomer zoeken. Want zon is fijn, essentieel zelfs om de vakantie te laten slagen voor mij, maar alleen strand gaat me vervelen. We gaan iets actiefs doen in de zon. Een vierdaagse huttentocht in de Spaanse Pyreneeën!
Aragon, daar heb je de ruimte
En zo komen we terecht in de regio Aragon. Deze regio ligt ten westen van Barcelona en is groter dan Nederland, er wonen slecht 1.3 miljoen mensen waarvan de helft in de hoofdstad Zaragoza. In Aragon heb je echt de ruimte. Ik had al topdagen beleefd in het schilderachtige plaatsje Alquezar, maar we gaan nog iets gekkers doen: een heuse huttentocht! De hutten hebben we vooraf gereserveerd om teleurstellingen te voorkomen.
De route van de 3 herbergen | la ruta de los tres refugios
De tocht die we gaan maken staat ook wel bekend als “la ruta de los tres refugios” We rijden naar het startpunt van de tocht, het gezellige dorpje Benasque. Mocht je nog iets vergeten zijn, er zijn voldoende winkels waar je dit nog kan aanschaffen. Het is even zoeken naar het beginpunt, maar dan staan we eindelijk op de parkeerplaats en zien we al meteen de bordjes die verwijzen naar de eerste hut: Refugio Estos. Aangezien dit een wandeling is van een uur of drie beginnen we pas ’s middags.
De eerste hut, refugio Estos
Bij bergwandelingen reken je in uren en niet zo zeer in kilometers. Het pad is makkelijk begaanbaar en de omgeving fantastisch. We wandelen langs schitterende watervallen en velden vol bloemen in prachtige kleuren. Aangekomen in de hut is het even slikken: een stapelbed met drie lagen, een vooroorlogs douche hokje buiten en hurktoiletten. Binnen is het warm maar gezellig en ook de bonen bij het diner ‘s avonds smaken prima. Na het diner zoekt iedereen meteen zijn slaapplek op.
Wandelen in natuurpark Posets – Maladeta
De volgende dag na het ontbijt nemen we de picknick voor onderweg in ontvangst en vertrekken we al vroeg richting de volgende hut, refugio de Viados op 1760 meter. De tocht is goed te doen. We zien het landschap langzaam veranderen, van heel veel grijs leisteen naar groene begroeide bergen, beekjes en weer overal bloeiende bloemen. Lopen en rondkijken is geen goede combinatie daarom stoppen we vaak om te genieten. We hebben een prachtig uitzicht op één van de hoogste bergen hier, de machtige Posets van 3375 meter. Deze kan je ook beklimmen, maar dat bewaren we voor een andere keer.
De tweede hut, refugio de Viados
De hut is een verademing, geen 3 laags stapelbed, normale toiletten en een prima douche, waar je wel 2 euro voor moet betalen. Maar al moest ik er 10 betalen, niks fijner dan een heerlijke douche. Het diner is verrassend: bonen. Er zijn veel mensen die net als wij de 4 daagse huttentocht wandelen, maar we komen ook veel andere mensen tegen, sommige klimmen naar de toppen van de bergen, anderen lopen de hele GR 11,dit is de lange afstandsroute van 850 kilometer van Cap Higuer in Baskenland aan de Atlantische kust naar Cap de Creus aan de Middellandse Zee. Wij lopen hier slechts een gedeelte van.
Op weg naar de laatste hut, Angel Orus
De volgende morgen op naar de laatste hut, refugio Angel Orus. We gaan stijgen naar zo’n 2800 meter. Volgens het bordje is deze trip 10.9 kilometer en de richttijd is 5.50 uur. We zijn er inmiddels achter dat die kilometers niet kloppen en dat die tijd waarschijnlijk gemeten is door een hard rennende local zonder bepakking want wij wijken uren af van die richttijd. Maar na 2 uur hebben we er al 5 kilometer opzitten. We lopen door de bossen aan de schaduwkant van de Poset en gaan lekker.
Waar komt dat geluid vandaan?
Op een gegeven moment horen we geklingel van bellen en snappen niet waar dit vandaan komt. Behalve een kale berg is er niks, maar opeens zien we het. Er is een kleine stukje sneeuw blijven liggen en daarop lopen schapen. Geen idee hoe ze hier gekomen zijn want met een auto kan je hier echt niet komen. We nemen een pauze en kijken naar de mensen voor ons die een heftige berg op klauteren, veel los leisteen en niet echt een duidelijk pad. Tijdens deze tocht kom je af en toe mensen tegen, maar het is nooit druk of een file idee zoals ik pas op een filmpje zag op de Mount Everest, ook is het enorm schoon overal.
Gevaarlijk stukje
Nadat we zijn uitgerust gaan we er maar gewoon aan beginnen, langzaam kom ik boven en bedenken we dat dit vast het moeilijkste stuk was van de dag. We hoeven nu alleen nog maar naar beneden… nog enger. Ik heb met vriend afgesproken dat ie niet meer zegt: “pas op, dit is een gevaarlijk stukje.” Ik schiet dan meteen in de stress en dat komt niet ten goede aan de wandel kwaliteit zeg maar. Nu zegt ie achteraf: “zo, dat was wel een gevaarlijk stukje zeg.”
Net IJsland
We komen bij een prachtig meer, Ibon de Llardaneta en nemen er lekker de tijd om te genieten. Als we verder wandelen langs de waterval krijg ik echt het gevoel dat alsof ik in IJsland rondloop. Leegte, ruimte, stilte met alleen de bergen om je heen. Het is onbeschrijfelijk en fantastisch.
We moeten nog een kilometer (dat bleken er drie te zijn) en dat zijn voor mij de moeilijkste kilometers van de hele tocht. Over grote rotsblokken naar beneden. Mijn knieën hadden geen zin meer en ik kijk jaloers naar de mensen met die super zware bergschoenen, als een klipgeit huppelen ze naar beneden. Ik moet op handen, voeten en op mijn achterste de raarste capriolen uithalen om bij de hut te komen.
We gaan het anders doen
Morgen moeten we dit stuk terug om op de route te komen voor het laatste traject. In de hut praten we met Annie en Ben uit België, zij gaan morgen via een ander pad naar beneden. Dat voelt als falen en ik praat met de ward van de hut. Behalve het moeilijke stuk terug is er nog een heftiger gedeelte en de tocht wordt aangegeven als 6 uur, dit betekent voor ons een uur of 9. Diverse mensen geven aan dat wij, als onervaren bergwandelaars, echt iets geweldigs hebben gedaan en dat maakt mijn besluit makkelijker. We volgen Annie en Ben. Deze route is ook prachtig, we dalen van 2800 meter naar 1700 meter en via leuke dorpjes komen we weer terug op de parkeerplaats. Trots op onze prestatie: we did it!!
Lees ook:
- Barcelona en canyoning
- 12 tips voor een huttentocht, tips specifiek voor de bovenstaande tocht
- Huttentocht IJsland, wat een avontuur!
- Over deze fantastische trip heb ik ook een gastblog geschreven voor Mountainreporters, ook leuk om te lezen!
- Iets te heftig met je pubers? Lees dan mijn blog over de andere outdooractiviteiten in de regio Aragon
